Elie Wiesel is een oplichter!

Dinsdag, 29 maart 2011

Laat nou dat kampnummer op je arm, A-7713, eens zien?

Miklos Gruner, die dit verhaal vertelt, is zelf ook iemand, die er niet voor terugdeinst leugens te verkondigen. Want volgens zijn zeggen werden zijn moeder en zijn jongere broer onmiddellijk vergast bij aankomst in het 'werkkamp' Auschwitz. Terwijl bewezen is, dat er nimmer 'vergassingen' hebben plaatsgevonden en er in Auschwitz geen gaskamer was. En als je zoekt naar een telefoonnummer of een e-mail adres van deze Miklos Gruner, om hem vragen te stellen, zul je niks vinden. In joodse kringen is het blijkbaar gewoon om onwaarheden over de Holocaust en de concentratiekampen levend te houden.

Welnu, Miklos Gruner werd op de leeftijd van 15 jaar vanuit Hongarije naar Auschwitz-Birkenau gedeporteerd, samen men zijn vader en moeder, alsmede een jongere en een oudere broer. Daarna kregen hij en zijn oudere broer en hun vader een nummer op hun arm getatouëerd en werden te werk gesteld in een synthetische brandstof-fabriek van IG Farben. Zes maanden later overleed hun vader. Daarna werd zijn oudere broer naar Mauthausen gestuurd, zodat Miklos alleen achterbleef en onder de hoede kwam van twee oudere Joodse mede-gevangenen, die ook van Hongaarse afkomst en vrienden van zijn overleden vader waren. Deze beide beschermers van de jonge Miklos waren de Lazar en Abraham Wiesel broers.

In de daarop volgende maanden, raakte Miklos Gruner goed bevriend met de Wiesel broers. Lazar Wiesel was toen, in 1944, 31 jaar oud. Miklos heeft nooit het nummer vergeten, dat bij Lazar op zijn arm was getatouëerd door de Nazi's, nl. A-7713. In januari 1945 met de komst van het Russische leger, werden alle gevangenen overgebracht naar Buchenwald. Gedurende dit transport van 10 dagen, gedeeltelijk lopend, gedeeltelijk per trein, stierf meer dan de helft van de gevangenenen, waaronder ook Abraham, de oudere broer van Lazar. Op 8 april 1945 werd Buchenwald bevrijd door de Amerikanen. Miklos en Lazar waren onder de overlevenden van het kamp. Daar Miklos tuberculose had, werd hij naar een Zwitserse kliniek gestuurd en moest hij afscheid nemen van Lazar. Nadat Miklos was genezen, emigreerde hij naar Australië, terwijl zijn oudere broer, die ook de oorlog had overleefd, zich in Zweden vestigde.

Vele jaren later, in 1986, werd Miklos benaderd door de Zweedse krant Sydsvenska Dagbladet uit Malmö en uitgenodigd om "een oude vriend", genaamd Elie Wiesel te ontmoeten. Toen Miklos antwoordde, dat hij niemand kende met die naam, werd hem verteld, dat Elie Wiesel dezelfde persoon was, die hij kende in het Nazi-kamp onder de naam Lazer Wiesel en het kampnummer A-7713 had. Omdat Miklos zich dat nummer nog steeds kon herinneren, was hij ervan overtuigd zijn oude vriend Lazar te zullen gaan ontmoeten en accepteerde met blijdschap de uitnodiging om hem opnieuw te ontmoeten in het Savoj Hotel in Stockholm op 14 december 1986.

Hierboven de meest bekende Holocaust foto, genomen in Buchenwald op 16 april 1945. Miklos Gruner is de jongen helemaal links op de onderste rij, terwijl "Wiesel" de 7e persoon op de middelste rij zou zijn. "Wiesel" ziet er vrij oud uit voor iemand, die in 1928 geboren is, in vergelijking met Gruner, die daar 16 was. Volgens Miklos is deze man noch Lazar Wiesel, noch Elie Wiesel. Hij is zelfs van mening, dat geen van beiden (Lazar Wiesel noch Elie Wiesel) op deze foto staan.

Miklos herinnert zich: "Ik was erg gelukkig met het idee om Lazar te ontmoeten, maar toen ik met de zogenaamde "Elie Wiesel' werd geconfronteerd, was ik verbaasd iemand te zien, die ik helemaal niet herkende en zelfs geen Hongaars of Jiddisch sprak, maar in plaats daarvan Engels met een sterk Frans accent. Daarom was onze ontmoeting na 10 minuten ten einde. Als een afscheidsgeschenk gaf hij mij een boek met als titel "Night", waarvan hij beweert de auteur te zijn. Ik accepteerde het boek, omdat ik op dat moment niet wist of hij de man wel was, die hij pretendeerde te zijn!"

Miklos herinnert zich die vreemde ontmoeting zo goed, omdat Elie Wiesel ook weigerde zijn getatoueerde nummer op zijn arm te laten zien, omdat hij niet zijn lichaam wilde tonen. Miklos voegt eraan toe, dat Elie Wiesel zijn getatoueerde nummer later aan een Israëlische journalist heeft laten zien, die Miklos later ontmoette. Maar die journalist vertelde Miklos, dat hij niet de tijd had gekregen om vast te stellen of het wel een getatoueerd nummer was. Na deze ontmoeting heeft Miklos nog 20 jaar onderzoek gedaan en ontdekt, dat de man, die zichzelf Elie Wiesel noemt, nooit in een Nazi concentratiekamp is geweest, omdat hij op geen enkele officiële lijst van gedetineerden voorkomt. Hieronder een document over de verschillende "Wiesels": 

Miklos ontdekte ook, dat het boek, dat Elie Wiesel hem in 1986 had gegeven en waarvan Elie Wiesel beweerde de auteur te zijn, in feite was geschreven in Hongarije in 1955 door de vriend van Miklos, Lazar Wiesel, dat in Parijs werd gepubliceerd onder de titel "Un di Velt hot Gesvigen", wat ongeveer betekent "The World Kept Silent". Het boek werd daarna ingekort en herschreven in het Frans, alsmede in het Engels en gepubliceerd in 1958 onder de naam van de auteur "Elie Wiesel". De Franse titel was "La Nuit" en de Engelse tiel "Night". Van het boek werden er 10 miljoen wereldwijd verkocht door Elie Wiesel, die zelfs in 1986 een Nobelprijs ervoor kreeg. Terwijl, zo zegt Miklos, de werkelijke auteur, Lazar Wiesel, op mysterieuze wijze ontbrak.

Elie Wiesel heeft Miklos Gruner nooit meer willen ontmoeten en boekte veel succes. Voor een speech van 45 minuten over de Holocaust, incasseert Elie Wiesel 25.000 US dollar, waaraan Norman G. Finkelstein nog toevoegt, dat hij voor rijdt in een limousine met particuliere chauffeur. Spijtig voor Elie Wiesel is, dat een groot gedeelte van zijn vermogen verdwenen is bij de joodse oplichter Madoff.

Miklos Gruner heeft ook officiële aanklachten ingediend bij de FBI in Los Angeles, alsmede bij de regering in de US en Zweden, maar zonder resultaat. Ook is hij verscheidene keren anoniem telefonisch bedreigd, dat ze hem zouden doodschieten, als hij zijn mond niet houdt, maar daar wordt Gruner niet meer bang van. "Ik heb het complete dossier in vier verschillende landen gedeponeerd, die openbaar worden gemaakt als mij iets overkomt, de wereld moet weten, dat Elie Wiesel een oplichter is en de waarheid zal ik gaan vertellen in een boek met als titel "Stolen Identity A7713", aldus Gruner.